ÇOCUK PROGRAMLARINDAKİ GRİZU GERÇEĞİ

Şimdi yoğun bir öfke nöbeti içindeyiz hepimiz. Artık hiç bir şey eskisi gibi olmayacak modunda, işin peşini bırakmayacağız inadında ve suçluların cezalarını bir bir bulacağı saflığındayız. Beklentilerimizi boşa çıkarmak istemem ama bu durumun geçici bir halüsinasyon olduğunu hatırlatayım.

Bugün yaşadığımız dramın bir benzerini yaşayıp da ölü sayısı bugünkü kadar fazla olmadığından hayatımıza çok daha kısa sürede kaldığımız yerden devam ettiğimiz bir başka elim olay hakkında, 2009 yılında gazeteci.tv internet sitesinde yazdığım bir yazıyı aradan 5 yıl geçmesine rağmen insanı sinir edecek derecede güncel kaldığı için sizlerle paylaşmak istedim nacizane.

5 yıllık bir yazının bugün güncel kalması benim ileri görüşlülüğümden değil elbette. Bulunduğumuz ülkede saatlerin saat yönünde değil geriye doğru işlemesinden kaynaklanıyor. Öyle olunca da ne haberler eskiyor memlekette, ne köşe yazıları... Ne yetkililerin söyledikleri, ne de takdiri ilahi... 

ÇOCUK PROGRAMLARINDAKİ GRİZU GERÇEĞİ

12 Aralık 2009, 10:49

Son günlerde kendi içinde çelişkilerle dolu ne çok haber izliyoruz farkında mısınız...

Şiddete ihtiyaç duymasınlar  diye bir çok taviz vermeye meylettiğimiz teröristler,  inadına en çirkin eylemleri ni sürdürmekte sakınca görmüyor...

Kürt vatandaşlarımızı temsil etme hakkını nereden bulduğu belirsiz bir partinin, hukuk dışı eylemleri nedeniyle kapatılması bazı aydınlarımız tarafından, hukuk devletinin teminatı demokrasi adına utanç verici bulunuyor.

2 cephede savaşa devam eden bir ülkenin yakışıklı lideri, teşvik baabında  nobel barış ödülüne layık görülüyor.

Ve  bir havayolu şirketinin çılgın patronu Aya yolculuk lansmanı düzenlerken, medeniyetlerin beşiği bir ülkeden,  grizu patlaması gibi çağdışı bir ölümün soğuk haberi ajanslara düşüyor.  Üstelik dünyaya hükmetmiş bir imparatorluğa bir zamanlar başkent olmuş bir ilimizden  geliyor:  Bursada meydana gelen grizu faciasında 19 kişi tünelin ucundaki ışığı göremeden  yitip gidiyor... Bir Tokat gibi yüzümüze çarpan, yok hayır sırtımızdan vuran o hain saldırıda 7 gencimizi henüz toprağa vermişken...  Acıların büyüklüğünün ölülerin sayısına mukabil olduğu yanılgısını yaşatan birer sayıya dönüştüler an itibarıyla. Daima bir öncekinin daha anlamsız hale geldiği acılar borsasında şimdilik birer dipler,  ama eninde sonunda birer hatıra olacaklar.

Hepimizin bir gün ölecek olması, ölen çocukların alnında öyle yazması, düşmanın önüne kahramanca atılmaları veya hain bir pusuya mecbur kalmaları bu ölümlere ve acılara alışmamıza bahane olabilir mi? Kişibaşına düşen milli gelirin, kişi başına düşen tazminatı olduğu gibi, gözyaşlarını da azaltması mazur görülebilir mi? Büyük bir hızla yeni bebeklerin doğması ölen gençlerin tesellisi olabilir mi?  Öldükten sonra yardım yarışına girmemiz şehit çocuklarımızın kırgınlığını giderir mi? Kürtçe televizyonun serbest bırakılması  artık hiç televizyon izlemeyecek Kürtçe ağıtlar yakan Şehit Anasının acısını azıcık hafifletir mi?

Her sabah işe helalleşerek giden meslek gruplarını n var olduğu bir ülkede kömür çıkarmanın daha medeni yollarının olduğunu anlatmak, ülkenin pek mühim gündeminde, hatırı sayılır sayıda ölüm olmadıkça yer bulamıyorsa, biz bu anlamsız sorulara daha çooook kafa yoracağız belliki... Özel haber servislerinin en muteber işlerinin, "Güvenlik Zaafiyeti" adı altında askere saldırmak olduğu bir ülkede, grizu patlamasının,  medeni ülkelerde önceden tespit edilebilen bir kaza türü olduğu ve ondan baretle veya uyarı levhaları ile korunulamayacağını  çocuk programlarından öğrenebiliyoruz ne yazık ki...

Talihin garip bir cilvesi , ya da bana bu yazıyı yazdıran tesadüf, dün  akşam, ölüm haberleri alt yazıda kayarken vuku buldu. Zaplarken uğradığım bir Çocuk  Kanalındaki bir bilim programında "grizu patlaması nasıl meydana gelir?", "bunu önlemek  için bilim adamları ve maden şirketleri ne yapar?" gibi sorular yanıtlanıyordu. Çocuklara tatlı tatlı anlatılan bu bilimsel gerçekler  bende,  takdir edersiniz ki yoğun bir öfke nöbetine yol açtı.

"Eskiden", diyordu programın sunucusu, "Çok eskiden  grizunun tespit edilmesi için madene bir delikanlı girer elinde bir meşale ile patlama olup olmadığını kontrol ederdi."  Bu görüntüler  ellerinde güncel görüntü bulunmadığından olacak, canlandırma tekniği ile siyah beyaz veriliyordu.  Şöyle devam ediyordu anlatmaya sunucu : "Bugün ise modern teknoloji sayesinde, ortamdaki metan gazını tespit eden bilgisayar donanımları var. Yeraltı galerilerinde son derece basit bir teknoloji ile yaratılan sert hava akımı ise metan gazını, patlama yaratacak boyuta erişmedem uçuruyor.  Bunun dışında 70 santim genişliğinde bir robotla tüneller kolayca kazılabiliyor. Hatta tüm bunlarla yetinmeyen bazı ülkeler  kömür madenlerini üstü açık hale getirerek riski tümüyle ortadan kaldırdılar. "

Neden bütün bunları bir çocuk programından izlemek zorunda kalıyoruz sizce?

Reklamverenlerin mühim ürünlerini pazarladıkları o altın saatlerde öğürene kadar baş göz etme programlarını izleyebilelim diye mi... Analar daha çok delikanlı doğurur , onlara bir şey olursa da kadirşinas halkımız para yardımı yapar nasılsa...  Veya maden şirketleri  suratları kömüre bulanmış,  gözleri ışıl ışıl parlayan insanları,  sabit giderler kapsamında gördüklerinden mi...  Yoksa madenlerimiz, tıpkı diğer bir çok işyeri gibi yeterince iyi denetlenmediği için olabilir mi?...  

Bu sabah gazeteyi açıyorum, haberin beni hiç şaşırtmayan ayrıntılarını öğreniyorum. Taaa Ocak ayında yapılan denetimde tespit edilen eksiklerin giderilmesi için maden şirketine yıl sonuna kadar süre verilmiş. Şirkete tam 12 ay süre tanınmış, 365 koca gün. Sürenin bitimine 20 gün kala bu "talihsiz kaza" meydana gelmiş. 345 gün boyunca herhangi bir olay (kaza demiyorum artık) yaşanmaması bile mucize değil mi... Firma 1 yıldır düzeltemediği koşulları 20 günde düzeltebilir miydi sizce?  Baretler ve uyarı levhaları patlamaya daha fazla engel olabilir miydi? 

Belirtmeyi unuttum, izlediğim çocuk programı dış kaynaklıydı...  Belki de  yaşadığımız bu çağdışı ölümlerin asıl nedeni budur. Ne dersiniz?...